Watch Without A Paddle (Guaranteed laughs, but the story is horrible.), and you'd find out why this is my LSS
by R Kelly
My mind is tellin me no but my body my body's tellin me yes
I (baby) don't want to hurt nobody
But there is something that I must confess........... (chill)
[Chorus: repeat 4x]
I don't see nothing wrong with a little bump and grind
I don't see nothing wrong with a little bump and grind
See I know just what you want and I know just what you need girl
So baby bring your body to me (bring your body here)
I'm not fooling around with you baby
My love is true (with you) with you is where I want to be, girl see
I need someone someone like me to satisfy your every needs
[Chorus 4x]
You say he's not treating you right
Then lady spend the night now
I'll love you like you need to be love (girl why don't you try some of me)
No need to look no more because I've opened up my door
You'll never feel another love you see
I need someone, someone like me girl to make love to you baby constanly
[Chorus 4x]
.:My paper for Dr. Miroy:.
So yeah, I'm writing out my paper for Dr. Miroy's class. As usual, I intend to do it in Filipino. It sounds way cooler that way. Not to worry: I won't write this paper as wackily as I went through the museum, so Clair and Grace don't have to dread this paper... heh.
1. Magbanggit ng tatlong bagay na iyong napansin sa museo.
a. Sa unang palapag, mayroong isang larawan ng mga tao na nakatingala sa langit. Nakakaaliw siya tingnan dahil mula sa ibabaw ang ginamit na punto de vista ng pintor.
b. Sa unang palapag din, mayroong isang larawan na nagpapakita ng sitwasyon ng Pilipinas sa pamamagitan ng Tarot. May isang baraha sa larawan na may nakatayong isang taong mukhang Ravena.
c. Sa ikaapat na palapag, napansin ko na may detalye ang katawan ng Sto. Nino kahit na kadalasang dinadamitan dapat ito. Medyo nakakakilabot ang dating ng mga pagkarami-raming Sto. Nino sa ikaapat na palapag.
2. Sabihin kung ano ang iyong nadama sa iyong mga nakita sa museo. Ipaliwanag.
Unang-una, noong pumunta ako sa museo noong isang araw, may dalawa akong kaibigang babae na kasama, at kaarawan ng isa sa kanila. Medyo mas nakakaaliw ang naging karanasan ko sa pagpunta sa museo dahil may nakakausap ako at aming napagninilayan ng mas maigi ang mga likhang nakakaantig sa amin, o di kaya naman mayroong matatawa sa mga baduy kong patawa.
Noong nasa unang palapag kami, doon kami nakakita ng mga magagandang mga likha na marahil, mainam tingnan ng mabuti. Dito, nadarama namin ang lungkot o saya o pangamba na inilalahad ng bawat mga nilikha, dahil iba-iba din ang mga damdaming lumilitaw sa bawat mga likha nila, ngunit sa kadalasan, nakikita dito ang iba't-ibang larangan sa buhay Pilipino. Karamihan ng mga likha sa unang palapag ay talagang magpapaisip sa iyo dahil sa mga imaheng kanilang nais ipahiwatig, lalo na ang mga nakakaantig na mga larawan ng kahirapan o pagdurusa.
Sa pagdating sa ikalawang palapag na punung-puno ng mga diorama ukol sa kasaysayan ng Pilipinas, naging sandali iyon ng aliw para sa akin at sa mga kasama ko dahil nilalagyan ko ng caption na katawa-tawa ang bawat diorama na makita namin. Alam kong nakita ko na ang mga ito dati, kaya't nalaman ko na hindi pala ito ang unang dalaw ko sa museo. Maaaring nagtatawanan kami sa buong palapag, subalit mas nadama ko ang kahalagahan ng kasaysayan sa puntong iyon. Tila wala lang talaga kaming magawang mas mabuti kung kaya't nag-isip na lang kami ng mga maaaring ibigay na caption sa bawat makita namin.
Nayamot ako sa ikatlong palapag. Tila karamihan ng mga likha doon ay maaari pa sanang dagdagan, dahil nakulangan ako sa ibang mga likha nila na tila tinapos na lamang nila sa kalagitnaan sa halip na gawin ng kumpleto ang kanilang likha. Dito nakikita sa ikatlong palapag ang mga likha nina Zobel, Amorsolo, at Luna. Magaling ang mga likha nila, kung tutuusin. Subalit, may mga ilang bahagi sa kanilang mga ginawa na nakakabitin para sa akin. Marahil, hindi talaga ako sanay sa mga likhang hindi mukhang tapos. Kahit na ganoon pa man, may mga magaganda pa ring mga likha sa palapag na ito, lalo na ang larawan ng babaeng nasa palayan.
Pinakakakaiba ang ikaapat na palapag, sa aking palagay. Nasabi ko ito dahil dito ko nakita ang mga imahe ng mga santo, mga santa, ni Kristo, ni Maria, at ng Sto. Nino. Medyo nanghinayang ako sa nakita kong mga likha dahil sa dami ng ivory na kanilang ginamit, at ang unang pumasok sa isip naming magkakasama ay kung ilang elepante ang nasakripisyo upang magawa ang mga likhang ito. Mahirap paniwalaan, ngunit nakakapangilabot ang palapag na ito. May mga sandaling nakatingin kami sa isang iskultura na nasa likod ng isang imahen ni Mariang naka-itim, at kinakabahan kami na baka bigla na lamang lumingon si Maria sa amin. May isang lugar doon na punung-puno ng mga ulo ng mga santo, at nakakatakot ang ibang mga imahen na walang buhok, dahil mukhang may mga nakausling mga karayom mula sa kanilang ulo kung saan dapat isasabit ang kanilang buhok.
Nang matapos kami sa buong museo, nagkaisa kaming sabihin na sana, inuna namin ang ikaapat na palapag sapagkat talagang ibang-iba ang nadama namin dito. Kung sa unang tatlong palapag tila isang pelikulang komedya na may kaunting drama ang pinapanood namin, naging isang nakakatakot na pelikula ang bungad sa amin ng ikaapat na palapag.
Sa halip nito lahat, sa aking pagpunta sa museo, nakadama ako ng higit na saya sa pagiging isang Pilipino. Naaliw ako sa dami ng mga dayuhang dumating sa museo noong araw na iyon, na tila sinasabing nais nilang makita ang mga kinagisnan ng Pilipino, ang kinagisnang madalas makaligtaan nating mga Pilipino mismo. Marahil, talagang isang gulong ng emosyon ang nalikha ng buong museo, na nagpapabagu-bago ng iyong nadarama, at sa kahuli-hulihan, nakakapagbigay sa iyo ng pag-uunawang talagang mayroong maipagmamalaki ang bawat Pilipino.
.:The Loaded Sunday:.
If I didn't know better, I would've said that the only reason Kathy asked me to go watch “Without A Paddle” last night was because she just didn't want to be alone in a theater with Jeff... heh. Nonetheless, I took her up on her invite last night to watch that film, after I playtested both Death Long Lite and Doomsday in yesterday's Vintage tournament, which I didn't join. It was fun, really. I was having a lot of fun conversing with the players, particularly Dawgie and Lauren. The former was using a Terravore deck while the latter came to the tournament without a deck as he wasn't joining. In any case, it was an amusing time, really.
I left for Glorietta around six in the evening, and I met up with Kathy and Jeff. We had dinner at Burger King, where Kathy started talking about this little problem she wanted to get out of her hair... heh. You might say that her latest source of annoyance has been rather persistent, and the volley of messages between him and her was incredibly amusing. And then she freaking hid my burger when I went to get refills. Dagnabit. :P
Afterwards, we went to Timezone where I tried my hand at that sword game thing again. It was good and all, but I just couldn't quite get the hang of it. Oh, well. At the same time, I then played Dance Maniax after months of not playing it, and Kathy kept on insinuating I must be gay to be that good with it. Heh. Jeff was just amazed at how I was doing it, and he was telling me that the girls watching behind us were impressed by me. Bwahahahaha. You think I didn't scout my audience before “performing”? ;) I knew who I was dancing for, if you know what I mean.
Of course, Kathy was fairly disturbed over how Jeff was gushing over me. It did seem a mite bit gay... heh.
No comments:
Post a Comment